PESEL przekora;).


Według PESEL jestem stara.
Wiem o tym i jakoś dotąd nie spędzało mi to snu z oczu.
Mentalnie wieku nie czułam, bo ruchowo jestem bardzo sprawna, intelektualnie - też nie mogą narzekać.
Oprócz tego, ze na wszelkie działania muszę mieć więcej czasu, to nic się od pół wieku nie zmieniło – wszystko robiłam tak samo, tylko w wolniejszym tempie, nie mniej wszystko miałam pod kontrolą i wszystko mieściło się w planie.
Teraz zaczyna się to zmieniać, teraz wyraźnie bardzo brakuje mi czasu i zdarza mi się zawalać sprawy, co dotąd mi się nie zdarzało.
Fakt, nabrałam na siebie zbyt dużo zobowiązań, ale … trudno mi odmówić  bliskim wykonania np. albumu, skoro bardzo lubię to robić, choć jest to niesamowity pożeracz czasu.
Fakt, ze od początku stycznia opiekuję się sąsiadem, który bardzo zaniemógł.
Ma co prawda rodzinę, ale broni się rękami i nogami od ich pomocy.
I wcale mu się nie dziwię, bo przeszedł z nimi krzyż pański, córka nigdy nie miała dla niego czasu a „kochani wnukowie” chcieli umieścić dziadka w placówce opiekuńczej, bo potrzebowali jego mieszkania na swoje biuro.
Po latach sytuacja się unormowała, teraz naprawdę i córka i wnukowie troszczą się o dziadka, ale w dziadku siedzi jakąś zadra i dziadek teraz ma ich w nosie.
To znaczy w święta lub inne uroczystości rodzinne się spotykają, ale np. z kolacji wigilijnej sąsiad wraca do siebie, chociaż ma gdzie zanocować, bo jego córka ma bardzo duże mieszkanie i mieszka w nim sama.
Oczywiście nie wraca sam, zawsze któryś z wnuków po niego przyjeżdża i go odwozi.
Ode mnie też wprost nie wymaga bym się nim opiekowała, ale jak widzę, ze leży i nie ma siły wstać, to jak nie zanieść mu czegoś ciepłego do zjedzenia.
A jak już przyjdę z tą zupą, czy tam z czymś innym, to zaczyna mi opowiadać…
Jak to bardzo wiekowi ludzie, „pamięć dawną” ma dobrą, opowiada ciekawie, więc słucham tych opowieści, które przeważnie już znam… i tak mijają dwie , trzy godziny.
Są dni w które sąsiad wstaje i sobie coś tam ugotuje (zakupy robi mi Ślubny), ale siły już go wyraźnie opuszczają.
Nie wyobrażam sobie bym mogła potrzeby sąsiada zlekceważyć, bo dla ludzi strych, małych dzieci i zwierząt, mam w sobie duże pokłady empatii, do reszty zaludniającej ziemię nie koniecznie i bardzo wybiórczo.
I w taki oto naiwny sposób tłumaczę sobie mój brak czasu, moje zawalanie spraw, moje rozdrażnienie i moje zmęczenia.
Jak to jednak trudno przyznać się do starości;))).
I zamiast pisać elaboraty, po prostu napisać SKS.


Komentarze

  1. Aneczko! Nie bądź dla siebie tak surowa. Przecież dla sąsiada jesteś Aniołem! Naprawdę!!! Masz wielkie serce, które zawsze dba o innych, a siebie ma na szarym końcu!
    Nasze życie ma przecież swoje ograniczenia. Można się z tym godzić, lub nie, ale specjalnego wyboru nie mamy! Możliwość myślenia o Bliźnim jest lepsza, niż roztrząsanie własnych niemocy! Tak myslę! Ale mogę się mylić!
    Mocno Cię tulam i wagon Ciepłego z Puchatym ślę! Niech pomaga w każdej sekundzie!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Fuscillko, do anioła to mi daleko, naprawdę.
      Sama zresztą i tym dobrze wiesz;))).
      ps. a tym ciepłym i puchatym to mnie więcej nie częstuj, proszę, bo przypomina mi to DTS, a te czasy wspominam niezbyt przyjemnie.

      Usuń
  2. Wilmo,jesteś osobą o wielkim serduchu. Twój mąż też włącza się w pomoc, to tylko dobrze o Was świadczy. Mam nadzieję, że pogodzisz pomoc sąsiadowi ze swoimi zaplanowanymi pracami. Czyż mogłabyś postąpić inaczej ? Chyba nie. Serdecznie pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pensioner, z sąsiadem znamy się ponad czterdzieści lat, więc kim bym była, gdybym mu nie pomogła jak tego potrzebuje?
      Dopóki można, to się pomaga, dzieciństwo spędziłam na wsi, a tam panowały takie zasady.
      Szkoda, ze teraz młodzież widzi tylko czubek swego nosa...

      Usuń
  3. To nie pesel, a Twoje zaangażowanie ten czas pochłania :) Niech dobro do Ciebie wraca i sił na te wszystkie prace nie brakuje, miłej niedzieli..

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Myszko, miła jesteś, ale ja dobrze wiem, ze pesel rządzi.
      To normalne, ale czasem trudno przyjąć do wiadomości;))).

      Usuń
  4. Czasem, mamy do siebie żale i pretensje właściwe nie wiadomo o co. Może córka i wnukowie popełnili gdzieś błąd, ale dobrze, ze zmieniło się ich nastawienie do ojca i dziadka. Niestety zadra z czasem zamiast robić się mniejsza rośnie do rozmiarów kłody. Dobrze, że TY, jako sąsiadka, masz czas i ochotę pomóc starszemu panu. Nie każdy decyduje się na taki krok. Niestety peselu nie oszukasz, ale myślę, ze nie jest jeszcze tak źle. Głowa do góry i przed siebie. Masz jeszcze dużo do zrobienia 💖
    Pozdrawiam Alina

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. A-lenka, chętnie pomagam sąsiadowi, bo wiem, że jak przyjdzie czas, to opiekę nad sąsiadem przejmie rodzina.
      Ale skoro on woli kontakt z nami a nie z córką, to dopóki mogę, to mu pójdę na rękę.
      Rodzina wobec niego mocno zawiniła, ale sprawą dyskusyjną jest, czy to była zła wola, czy podłe czasy wyścigu szczurów ...
      Nie ma sensu teraz tego roztrząsać, ważne, ze teraz ich nastawienie do staruszka jest poprawne.

      Usuń
  5. Otwarcie przyznam, iż to klasyka gatunku z serii "sprawy rodzinne".
    Zastanawia mnie, ilekroć napatrzyłam się na zagraniczne postępowanie, dlaczego dom starości to wyrok, kara i piekło.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aniu, odpowiedź na Twoje pytanie "dlaczego dom starości to wyrok, kara i piekło" jest prosta - bo to w Polsce jest kara i piekło.

      Usuń
  6. Bardzo miłe z Waszej strony,że służycie pomocą sąsiadowi,ma szczęście, że Was ma blisko.Pesel nam przypomina, że tempo inne już mamy,ale dużo jeszcze potrafimy zrobić.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ira, dla mojego pokolenia jest czymś normalnym, ze się sąsiadowi pomaga.
      Choć ja gdy za jakiś czas będę w sytuacji sąsiad, na swoją młodą sąsiadkę liczyć na pewno nie mogę;(.
      Ale mieć pretensje należy mieć nie do młodych, tylko do tych, którzy tych młodych wychowali...

      Usuń
  7. Nie do końca to pessel jest winny.Mam wrażenie ze czas biegnie szybciej .Swoją droga moja robota tez się spowalnią. Chyba tak musi być. Jesteś Wielka i masz duże serducho

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Urszula, też jestem za tym, ze teraz czas biegnie szybciej;).
      Chyba Ziemia szybciej kręci się wokół swojej osi;))))))

      Usuń
  8. Wilmo! Jesteś cudowna, nie myśl o tym, że nie zdążysz czegoś zrobić, bo wszystko jest mniej ważne wobec tego, co robisz dla drugiego człowieka. Co do czasu, to on naprawdę pędzi jak szalony, naprawdę wiele z nas ma takie samo odczucie. Mnie również wciąż go brakuje i nie mogę zdążyć z tym, co bym chciała i co powinnam zrobić. Po prostu dzień się dziwnie skrócił. Widać, taka kolej rzeczy i nie należy się tym przejmować. Buziaki :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Aniu, żebyś wiedziała, ze się tymi moimi wpadkami coraz mniej przejmuję.
      Tylko na początku jest szok, aby za chwilę puścić to w niepamięć.
      Kiedyś zawaloną sprawą bym się zagryzła, teraz tylko mnie denerwuje;).
      Może jeszcze zdążę się "wyleczyć" z mojego perfekcjonizmu;))).

      Usuń
  9. Nie bądź dla siebie surowa... jesteś cudowną osobą... uwierz w siebie i doceń.. inni z pewnością doceniaja chociaż mogą wyrażać to na różne sposoby :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ervisha, ależ ja wierzą w siebie i nie mam niskiej samooceny, tylko ... wkurza mnie to moje spowolnienie.
      A wkurza mnie dlatego, ze zdaję sobie sprawę, ze pesel jest tego przyczyną;).

      Usuń
  10. Ludzie róznie sie ze soba obchodza za wczesniejszego zycia, a potem naraz okazuje, sie, ze ktos ma dobra pamiec, i jest klops.
    Ja tez jestem z gatunku pamietliwych, i starszego pana rozumiem.
    Jak bedzie dalej? Regulacja róznych spraw? W koncu jestes "obca osoba".

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Lucy, ja też starszego pana bardzo dobrze rozumiem i dlatego na ile mogę mu pomagam.
      Tym bardziej, iż wiem, że kiedy przyjdzie czas córka się w opiekę chętnie włączy i sąsiad nie będzie miał krzywdy.
      Na obecną chwilę mogą powiedzieć, ze córka i wnuki "mentalnie dojrzali" i ze Ślubnym możemy być spokojni o los sąsiada.
      A dopóki możemy podołać, niech jest tak, jak sąsiadowi bardziej pasuje.

      Usuń
  11. Masz po prostu bardzo dobre serce i nie potrafisz zostawić człowieka w potrzebie. I nie masz co się tłumaczyć brakiem czasu, bo tak jest.. starsi ludzie potrzebują obecności, a na obecność musisz poświęcić swój czas, ale.. nie martw się! Rób to co robisz i to co chcesz robić :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Coosure, witam Cię na moim blogu.
      Jeżeli się żyło przeszło czterdzieści lat z kimś po sąsiedzku w przyjaźni, to naturalnym jest, ze się pomaga, jak ktoś tej pomocy potrzebuje.
      Jak zaniemogę, to tez bym chciała, by ktoś zaszedł do mnie i ze mną porozmawiał, trochę podniósł na duchu...
      I żeby to był ktoś, kogo lubię i do kogo mam zaufanie...

      Usuń
  12. Wilmo, chyba bardziej dokuczliwy byłby nadmiar czasu, pomyśl o pustych dniach, których nie miałabyś czym zapełnić... Na szczęście są ludzie, którzy Cię potrzebują i w tym tkwi sens życia.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Piranio, jakoś nie potrafię sobie wyobrazić pustych dni.
      Nigdy takich nie miałam, bo zawsze jest coś do zrobienia, ani nigdy się nie nudzę.
      Nawet jak np. w sanatorium jestem sama, dobrze mi jest samej z sobą.
      Co nie znaczy, ze nie lubię ludzi.
      Lubię (nie wszystkich;) a są i tacy z którymi uwielbiam rozmawiać;)))

      Usuń
  13. wiek jest w glowie, zupelnie jak demokracja, serio Ania! a na moje oko, to masz jakies cwierc wieku, tez serio! :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hahaha, Marga, idź do okulisty, bo coś nie teges jest z Twoim okiem:))))

      Usuń
  14. Masz złote serce. I oby takich ludzi u nas było jak najwięcej. Nie każdy potrafi i chce pomóc sąsiadowi, czy choćby tylko z nim porozmawiać.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Zamyślona, tak po prawdzie nie każdemu sąsiadowi bym w ten sposób pomagała.
      Ten jest prawie jak rodzina, na dobro odpowiada się dobrem.

      Usuń

Prześlij komentarz