Godzina "zero";).

Szukam zajęcia co by nie myśleć i się nie bać, ale jakoś mi to nie wychodzi.

Boję się.

Bo to dzisiaj ma mi pogrzebać w paszczy i wstawić implant dentysta.

Dziwne jest to moje „banie się”, bo wstawienie implantu to dla mnie nie piewszy raz i „czas był przywyknąć”.

Ale…

Po pierwsze, będzie to robił chirurg, którego nie znam.

Gdyby to był, ten co zawsze, to nie byłoby problemu.

Niby ten nowy na pierwszy rzut oka jest sympatyczny, ale jak to skwitował mój Ślubny – dentysta nie ma cię zabawiać a ma ci zrobić dobrze;))).

A po drugie (i to mnie właśnie bardzo niepokoi) uprzedzono mnie, ze być może trzeba będzie u mnie podnieść zatokę, a jest to ponoć zabieg nie bolesny, ale bardzo nie przyjemny.

I co sobie o tym pomyślę, to żołądek podchodzi mi do gardła, a jelita skręcają się w chińskie zera.

Poza tym pod koniec tygodnia miałam zająć się Wiktorią (wszak są ferie), ale nic z tego, u córki w domu szpital.

Jeszcze w niedzielę dzieci były ze swoim tatą na basenie, potem u nas na obiedzie i pod wieczór pojechały z córką na łyżwy i nic nie zapowiadało, ze w nocy z niedzieli na poniedziałek nastąpi Armagedon.

Dzieci złapały typową infekcję jaka obecnie panuje, wysoka temperatura, ogólne osłabienie, pokasływanie, katar.

Lekarz rodzinny jest przeciwnikiem podawania leków zbijających temperaturę, jeżeli ta nie przekroczy 39 stopni.

Dzisiaj w nocy trzeba było podać leki p/gorączkowe.

I od rana dzieci już są „zdrowe”, czyli nie leją się przez ręce, ale są bardzo słabe.

Nie mniej jednak, dzieci od rana odliczają dni do czwartku, by jechać do babci, bo obiecałam im, ze będziemy robić czekoladowe kulki.

W tym sęk, ze dzieci trzeba izolować co najmniej do niedzieli, tym bardziej, że ja po wszczepie też powinnam się chronić przed infekcją.

Więc rozwiązaniem było, by te kulki robiły z mamą.

Ale mama włącza thermomix i po sprawie.

A z babcią dzieci same ważyły i mieszały produkty i była zabawa, bo dzieciom bardziej chodzi o tę zabawę niż produkt finalny.

Więc dzwonią do babci i są zawiedzione.

Aby je pocieszyć obiecałam im, ze w przyszłym tygodniu upieczemy razem ciasteczka zwane kryzysami.

Są to ciasteczka, które piekło się w czasach, gdy na półkach stał tylko ocet.

Skład ich jest bardzo prosty – w równych ilościach wagowych mąka, masło i biały ser.

Myk polega na wielokrotnym wałkowaniu ciasta tak, jak wałkuje się ciasto francuskie (składając je w kopertę).

Wycięte z ciasta kółeczka skład się na połowę, wkładając do środka cząstkę jabłka.

Podczas pieczenie ciasto rozwarstwia się podobnie jak ciasto francuskie.

Po upieczeniu obficie się lukruje.

No to przynajmniej na trochę zapomniałam o problemie.

Teraz idę zrobić coś do jedzenia, by się solidnie najeść, bo na normalne jedzenie mogę liczyć dopiero za dwa, trzy dni;).

Trzymajcie, proszę, kciuki. 

Edytowane, godz. 20.40
Jestem już po zabiegu.
Podnoszenie zatoki jest STRASZNE.
Boli mnie głowa, mam wrażenie, ze za chwilę wypłynie mi oko, najmniej boli mnie miejsce w którym wszczepiono implant.
Ślubny poszedł zrealizować receptę, jak wróci wezmę środki p/bólowe i może noc jakoś minie.
Po znieczuleni ma wykrzywioną twarz i wyglądam jak miłościwie nam panujący premier😏.