Pitu, pitu, a czas ucieka...

O rany, jak dobrze usiąść.... chociaż na chwilką, bo lepiłam pierogi stojąc i nogi weszły mi w tyną część ciała

Przysiadam tylko na chwilką, bo jeszcze muszę umyć głowę, trochę wymodelować włosy i zrobić porządek z pazurami.

Ten tydzień ma wyjątkowo zabiegany, niby nie ma dzieci, bo pojechały znowu na Mazury, ale przeważnie, jak mam czas na odpoczynek, to dam się w coś wkręcić (nie planowany album).

Tym razem dzieci pojechały z większą „obstawą” (z OMW, drugim dziadkiem i ojcem chrzestnym dzieci) , i mają być tam dwa tygodnie, a jak pogoda i samopoczucie im dopisze to i dłużej.
Ich chrzestny dobrze gotuje, więc głód im nie grozi, do portu zwijają tylko po wodę pitną, zakupy spożywcze i by oczyścić sanitariaty , jest więc bezpiecznie, bo sporadycznie stykają się z ludźmi.

Jak wyżej nadmieniłam, lepiłam dzisiaj pierogi.
Ulepiłam ponad sto pierogów z mięsem, które zostało mi po dwóch rosołach.

Trochę ze ślubnym popróbowaliśmy, więc zostało 90 sztuk.

Teraz się mrożą, jutro popakuję je w porcje, część dostanie córka, część sąsiad, a reszta zostanie dla nas.

Dobrze jest mieć coś zamrożonego jak nadejdzie moment, kiedy nie chce się człowiekowi gotować.

Została mi jeszcze jedna porcja ciasta (ciasto na pierogi robi mi zawsze córka w Termomiksie) więc jutro, jak „przyjedzie” wiejski ser twarogowy będę lepić pierogi serem, bo wnuczęta bardzo je lubią.

A i ja nie pogardzę porcją pierogów z serem z lekko ubitą śmietaną z cukrem waniliowym.

Starałam się trzymać jak najdalej od tych wszystkich hocków przedwyborczych, ale i tak mną telepało jak sobie pomyślałam co się będzie dziać, jak na następne pięć lat będzie nam panował dalej Andżej* Dudopis.

Źle tę sytuację przedwyborczą znoszę, już lepiej radziłam/radzę sobie z pandemią i wszystkimi jej konsekwencjami.

A właściwie znosiłam , bo ...

Sąsiad z parteru zapytał mnie wczoraj jak myślę – kto wygra w niedzielnych wyborach.

Odpowiedziałam mu, ze nie myślę, bo od myślenia nie wygra ani jedna, ani druga strona.

Trzeba po prostu iść i zagłosować, a kto wygra zobaczy się w niedzielę wieczorem.

Za chwilę zagadała do mnie sąsiadka zza windy pytając – „co ten stary komuch chciał od pani, pewnie agitował panią za pisem, nic to komuszysko nie robi tylko chodzi i nawija jaki ten pis jest dobry”.

Zbyłam ją pytaniem o jej samopoczucie i poszłam do domu.

Jak tylko weszłam na korytarz otworzył drzwi mój sąsiad z pytaniem - o co to towarzystwo mnie zaczepiało.

O mało nie parsknęłam śmiechem, bo nie sadziłam, ze seniorzy to takie wścibskie osoby, ale spokojnie odpowiedziałam, ze pani Z. nazwała pana A. komuchem i pisiorem.

Wtedy mój sąsiad powiedział do mnie – kiedy już komuch przezywa drugiego komucha komuchem to świat się kończy pani Aniu…

Niby nic takiego, ale jakoś tak mnie ta sytuacja rozbawiła i rozluźniła, że już bez telepki myślę o niedzielnym wieczorze.

Oczywiście mam obawy i to duże, ale … będzie, co ma być, głową muru nie przebiję.

Miałam usiąść tu tylko na chwilę, a tu już późna noc…

No nic, głowę umyję za chwilę, ale pazury zrobię jutro ….