Wykrzywiona rzeczywistość.

Cały tydzień okropnie się czułam, głowa mi po prostu pękał i to nie z bólu, po prostu czułam rozpieranie tak, jakby mi mózg spuchł, lub moja „wiedza” już się w czaszce nie mieściła;))).
Było mi niedobrze, i byłam bardzo senna (to akurat dobrze, bo jak spałam to nic nie czułam;).
Tak więc mam cały tydzień w plecy, bo go praktycznie przespałam.
Paskudne jest życie meteopaty, to pewnie kara za to, że nie potrafiłam zrozumieć o czym mówi Mama, kiedy ją dopadały te, niezrozumiałe wtedy dla mnie, dolegliwości;).
Dzisiaj jest już znacznie lepiej, jestem jeszcze bardzo nie „pozbierana”, ale przynajmniej nie śpię i głowy mi nie rozsadza.
Teraz przynajmniej tą rozsadzającą głową się nie przejmuję, bo wiem co to jest i dlaczego się tak dzieje.
Ale jak mnie to dopadło kilkanaście lat temu, to - pierwszy raz w życiu, i mam nadzieje, że ostatni, - prosiłam kolegę lekarza neurologa o „protekcję”, czyli o zrobienie mi tomografu głowy.

Dzisiaj Ślubny pojechał na pogrzeb żony swojego kolegi.
Zachorowała tuż przed świętami wielkanocnymi, ogólne rozbicie i trudności z oddychaniem.
Szybko trafiła do szpitala, czuła się coraz gorzej, trafiła pod respirator, a jak wiadomo, spod tego urządzenia rzadko kto żywy wychodzi.
Kobieta zdrowa, bez chorób współistniejących…
Dużo osób z mojej rodziny i znajomych chorowało na covid.
Część bezobjawowo, reszta przeszła to względnie dobrze, chociaż nie wszyscy byli okazami zdrowia i o parę osób naprawdę się martwiliśmy.
A tu umiera osoba, co prawda starsza (tuż po sześćdziesiątce) ale ogólnie zdrowa.
Niby nikt z rodziny, ani nawet ktoś zaprzyjaźniony, ale bardzo to mną wstrząsnęło i obudziło obawy, które przez ten rok się już "uśpiły".

Kilka dni temu córka wspominała mi, ze pod koniec maja jedziemy na podobny wypad, jak byliśmy rok temu.
Zignorowałam wówczas tę informację, bo byłam półprzytomna, ale teraz to mi się jakoś odechciało z domu gdziekolwiek ruszać…
Gdzie te czasy, kiedy jedynym ograniczeniem wyjazdu było ograniczenie finansowe, ewentualnie moja niechęć do ruszania się z domu gdziekolwiek, a nie obawa i strach?