Są jeszcze dzikie plaże...*

Od wczoraj jestem tam, gdzie wreszcie widzę horyzont.
Podróż, mimo że z dziećmi, była spokojna i nie męcząca.
Tak, jak w ubiegłym roku, mieszkamy w dwóch różnych pensjonatach, z tym, że tym razem dzieli nas tylko ulica.
Wczoraj na miejscu przywitała nas ulewa, na szczęście po godzinie się wypogodziło, tak, ze wieczorem poszliśmy jeszcze na spacer..
Dzisiaj od rana słonecznie, ok. 20 stopni, nad morzem, jak to nad morzem - trochę wieje, ale jak się człowiek schowa za parawan, to jest wspaniale.
Woda zimna, ale dzieci twierdzą co innego i musiały zamoczyć nogi w morzu.
Są szczęśliwe, ze mają przestrzeń przed sobą i mogą się wybiegać do woli.
Dzisiaj i jutro spędzamy czas razem, ale od poniedziałku jest mój czas na to, by pobyć sama z sobą, bo bardzo mi jest to potrzebne.
Ledwo siadłam do laptopa a oczy mi się zamykają i głowa opada – wychodzi ze mnie zmęczenie ostatnim tygodniem i chyba nadmorskie powietrze mnie usypia;).

 *przynajmniej pod koniec maja, za dwa, trzy tygodnie będzie i tutaj tłok.