Podzwonne dla świąt...

Święta, jak to święta – od miesiąca siedziały z tyłu głowy i spokoju nie dawały brzęcząc jak uprzykrzona mucha – o prezentach, o sprzątaniu, o zakupach, o gotowaniu, o choince …
A jak już wreszcie nadeszły, to minęły, ani się obejrzałam.

I choć jest tak od lat, to ja od lat w drugi dzień świąt jestem zdumiona, że minęły tak szybko😲.
Choć nie odczuwałam tej sławetnej magii świąt, bo z tego wyrosłam od kiedy dorosły moje dzieci, to święta były bardzo udane.

Od czasu, gdy do wigilijnego stołu siada sprawdzone grono osób najbliższych nie muszę się bać, ze będę musiała łagodzić spory jakie wybuchały jeszcze nie tak dawno temu, na tematy polityczne czy religijne, lub po prostu z chęci wbicia komuś szpili.
Wnuczęta dorosły do wieku, kiedy jest z nimi bardzo wesoło a nie są już uciążliwe przez wiecznie uważanie na nie, czy coś nie broją.
Święta były takie jak lubię, spędzone na świętowaniu i na wypoczynku.

Z tym, ze świętowanie było w Wigilię, a w pierwszy i drugi dzień świąt byliśmy już ze Ślubnym sami, i wtedy był wypoczynek.

Ale okazało się, ze za dużo wypoczynku to też nie zdrowo, od siedzenia przy komputerze i leżeniu z książką odezwał się bólem promieniującym do łydki mój kręgosłup (a mówił mój rehabilitant, ze powinnam się jak najwięcej ruszać;)🚶 🏃

I teraz choć na dworze zimno i nieprzyjemnie latam na spacery żeby to rozchodzić.

Tyle o minionych świętach, teraz dwa miesiące spokoju, a na początku marca znowu zacznie mi brzęczeć z tyłu głowy o sprzątaniu, o zakupach, o gotowaniu, o choince…
Wróć, choinkę zastąpi koszyczek ze święconką…;)))🐇🐣🐇