W grudniu jak po grudzie...

Ikroopka pyta się w komentarzu, czy przypadkiem  zaraz po powrocie z sanatoriom nie zabrałam się za porządki ;).

Nie Ikroopko, miałam na to co prawda ochotę, ale czekały na mnie inne prace „nie cierpiące zwłoki”.

Zbliżał się Adwent, więc robiłam dla wnucząt kalendarze adwentowe.

Co prawda w zakupach drobiazgów córka mnie wyręczyła i „wkłady” kupiła, ale pakowanie i ozdabianie to już była moja działka.

No więc przez kilka dni pakowałam i ozdabiałam 48 pakunków. Poza tym musiałam wskoczyć w tory codziennych obowiązków. bo czas sanatoryjny, kiedy podawano  mi jedzenie pod nos, się skończył.
A to po dwóch tygodniach wolności „od obowiązków” jest dość trudne.

I dopiero będąc w domu docenia się uroki pobytu w sanatorium.

Skończyłam wreszcie robić kartki świąteczne, teraz tylko muszę je wypisać i wysłać.

Szło mi to jak krew z nosa, chociaż zaczęłam je kleić pod koniec września ledwo się z nimi wyrobiłam;(.

A tak sobie obiecałam, ze tym razem robię kartki łatwe i proste.

I takie są, ale kartki nie skomplikowane, to nie znaczy kartki, które szybko się robi.

Te proste kartki okazały się dość pracochłonne.

Jeszcze muszę zaliczyć wizytę w laboratorium i wizytę u lekarza (kontrolną) i pod koniec tygodnia zaczynam myśleć o świętach, tzn o przygotowaniach do nich.

Najgorsze są zakupy, jak ja nie lubię ostatnio wychodzić z domu.

To znaczy, na spacer (jak jest jako taka pogoda) wyjść lubię, ale nie znoszę szwendać się po sklepach.

Niestety, nikt mnie od tego nie uwolni.

Na razie nie dopadła mnie jeszcze panika w rodzaju –wszystko na mojej głowie, z niczym nie zdążę, nie wyrobię się z przygotowaniami.

Ciekawe, kiedy mnie tym razem fiksum dyrdum nawiedzi, zazwyczaj dopadała mnie tak na miesiąc przed świętami;).

Kalendarz Wiktorii.

Kalendarz Stasia.