Jak ból Tobie...*

Tydzień minął miło i bardzo szybko.
Szkoda, ze jak się coś fajnego dzieje, to czas tak szybko leci;).
Ponieważ otwarli przedszkola Staś chodził do przedszkola a Wiktoria, ponieważ szkoły nadal zamknięte i nauczanie jest zdalne, była u nas.
Do południa, kiedy trwały lekcje, ja zajmowałam się obiadem.
Po lekcjach był „nasz czas”.
Chodziłyśmy na dalekie spacery w poszukiwaniu wiosny, która już się nie ukrywa i wszędzie jej pełno.
Zaczęłyśmy rysować i malować, ale ponieważ na taką „twórczość” szkoda mi było moich farb i kopiców, wiec pojechałyśmy do Actiona, zakupiłyśmy tanie farby i flamastry oraz odpowiednie papiery i powstało kilka „arcydzieł”;))).
Nauczyłam Wiktorię szycia na maszynie, której to umiejętności jej mama nie posiada.
Tak się jakoś złożyło, ze córka do tej czynności się nie rwała, a i ja w tym czasie, kiedy była pora na taką naukę, nie bardzo miałam okazję do maszyny siadać.
Były to bowiem czasy, ze już można było wszystko w sklepach kupić i człowiek się taką możliwością po prostu zachłysnął;).
Reasumując, było nam bardzo dobrze, ale dzisiaj Wiktoria wróciła już do domu, bo od nowego tygodnia wędruje już do szkoły.

A mnie jest smutno i pusto, więc ogarnęłam mieszkanie, ogarnęłam balkon, zrobiłam miejsce na nowe nasadzenia traw, bo te które miałam mi nie wzeszły (wszędzie piszą, ze są wieloletnie, a one mi zazwyczaj po trzech latach strajkują.
Ale od „znających się na tym” dowiedziałam się, ze trawy ozdobne sadzone w donicach tak mają, sadzone w gruncie są wieloletnie).

Rozbolała mnie głowa (a mnie głowa boli b. rzadko), więc trzeba by się przejść na spacer, ale tak bardzo mi się NIE CHCE.
A poza tym, jak siedzę spokojnie, to jakby mnie mniej ta głowa bolała.
Więc siedzę i się nigdzie nie ruszam, ewentualnie na kanapę pod kocyk, bo i spać mi się zachciewa….
Chyba jednak będzie kanapa, poduszka (wypełniona łuską orkiszu), kocyk i tabletka/bólowa.

* Jak ból Tobie, tak jemu Ibuprom;))).