Kocham wiosnę...

Cały poświąteczny tydzień obchodziłam się ze sobą jak z jajkiem.
Nudne to było, ale dało efekty, stanęłam na nogi.
W sobotę ze Ślubnym ogarnęliśmy mieszkanie (bo przez ten tydzień było na zasadzie „przewróciło się, niech leży;)”, wczoraj jeszcze był dzień odpoczynku, a od dzisiaj zaczynam działać.
A jest trochę do zrobienia.
Przede wszystkim muszę ogarnąć swoje materiały scrapbookingowe.
Są dwa pudła, w jednym są pozostałości po robieniu kartek bożonarodzeniowych, w drugim, po kartkach wielkanocnych.
Gdyby to były tylko papiery, to bym je po prostu wyrzuciła do śmieci (większe skrawki oddaję do przedszkola do którego chodzi Staś).
Ale w tych pudłach jest „wszystko” – wykrojniki, stemple, tusze, różnego rodzaju świecidełka, brokaty, farby, wstążki….
Trzeba to przejrzeć, a każda rzecz musi trafić na swoje miejsce.
W między czasie muszę pojechać po zastrzyk Prolii, umówić USG tarczycy i mammografię (mammografię osobiście, bo muszę najpierw odebrać skierowanie).
Nie bardzo mi się to widzi, bo aby tę sprawę załatwić muszę pojechać do szpitala, a w tych czasach przybytki medyczne staram się omijać szerokim łukiem.
Spytam się synowej, czy jest taka możliwość, by przeszła się na inny odział i zrobiła to za mnie.
Po drodze pewnie wypadnie mi ze sto innych rzeczy, ale … to się o nie wtedy będę martwić.

Na razie jest ok., dobrze się czuję, humor mi dopisuje (dopóki nie wpadnie mi w oko/ucho wiadomość z wydarzeń obecnych, wtedy mnie trafia jaśnista z ogonkiem), ale teraz to chyba prawie każdy tak ma💣.

Pogoda przepiękna, co prawda ma się popsuć, ale… przecież nie popsuje się na „zawsze”
Uciekam codziennie do mojej „świątyni dumania”.
Na razie jestem tam bezpieczna tzn. sama, bo "Smródka" ma podniesiony stan wody i przez rzeczkę nie da się przeskoczyć (ja mam na to swoje sposoby;).
Siadam sobie na jakimś zwalonym konarze i albo czytam książkę, albo po prostu patrzę się przed siebie…
Łyso jest jeszcze i bardzo brak mi zieleni, ale jeszcze tydzień z kawałkiem i będzie pięknie…Kocham wiosnę🌷🌷🌷.