Jaki pierwszy wrzesień, taka cała jesień*

Pierwszy dzień września.
Dzieci poszły do szkoły, odleciały bociany i odleciały jerzyki, które bardzo lubiłam obserwować wieczorami…
Jesień już za progiem, moi Mili.
I chociaż przez ostatnie dni, zmęczona i zniecierpliwiona opieką nad wnukami marzyłam o początku roku szkolnego, to dzisiaj jest mi tak jakoś niewyraźnie, nostalgicznie, smutno…
Wiktoria rozpoczyna trzeci rok edukacji, więc do tego faktu jestem już przyzwyczajona.
Ale, że mały Staś dziś wkroczył w mury szkolne nie mogę jakoś przetrawić.
Co prawda nie jako pierwszak, ale zerówkowicz, ale zerówka w szkole, a Staś ma książki, plecak i śniadaniówkę…
I jest bardzo dumny z tego, że chodzi do szkoły, tak jak siostra;).

Od 15 sierpnia wnukami miała zająć się druga babcia.
Wracała z wczasów, mieliśmy nadzieję, że wypoczęła i że nas trochę odciąży a my w tym czasie wyskoczymy sobie do Starego Sącza do kolegi Ślubnego (oczywiście zabierając z sobą Vicię).
Ale na darmo się cieszyliśmy i za szybko robiliśmy plany wyjazdowe.
Babcie co prawda z wczasów wróciła, nawet dwa dni przed terminem, ale zamiast być wypoczęta była chora.
Po prostu powtórka z sytuacji z przed dwóch lat, kiedy to z Zakopanego wróciła nie o własnych siła i prosto do szpitala.
W tym roku szpitalem się nie skończyło, ale opiekować się nią trzeba było przez dwa tygodnie.
OMW, czyli jej syn powiedział – ja mogę jej robić zakupy, na więcej niech nie liczy, bo ja byłem przeciwny temu wyjazdowi ze względu na p/ wskazania lekarza.
Jej córka była na wczasach w Grecji i nie miała zamiaru wracać wcześniej z podtekstem „mówiłam, żeby słuchała lekarzy”.
Do opieki została moja córka, od małego pomagała mi, kiedy niedomagałam, więc opiekę nad chorym ma jakby we krwi;).
Kiedy OMW zobaczył, ze córka bez sprzeciwu podjęła się opieki nad jego matką, ugiął się nieco i powiedział, ze śniadanie matce poda, przygotuje jej drugie śniadanie, ale już na obiad musi chora poczekać aż wróci córka z pracy.
W tej chwili babcia jest już na chodzie, ale mieszkania nadal nie opuszcza, są dni kiedy wszystko koło siebie zrobi, łącznie z ugotowaniem sobie prostego posiłku, ale są i też dni, kiedy babcia z łóżka nie wstaje.
Kilka dni temu wróciła jej córka z wczasów i przyjeżdża co drugi dzień do niej na parę godzin po pracy, więc moja córka może wreszcie zająć się swoim domem, który podczas choroby babci leżał odłogiem.

A my musieliśmy zrezygnować ze Starego Sącza i zająć się wnuczętami.
Jak było?
Było wesoło i przemiło, bardzo kochamy nasze maluchy, ale już pod koniec miesiąca byliśmy bardzo strudzeni a ostatnie dni to nawet rozdrażnieni.
Cóż, nie jesteśmy idealnymi dziadkami…ale przy obiedzie już sprawdzaliśmy, kiedy są pierwsze dłuższe wakacje i kiedy maluchy znowu będą u nas;))) 
A tak w ogóle, czy są idealni ludzie?;)

 * - z przysłów polskich.