... i po Świętach...

Świąteczny czas szybko mija.  
Pierwsza gwiazdka schowała się już dawno wśród innych gwiazd.
Jeszcze rozbrzmiewa kolędy śpiew i na choinkach lampki błyszczą
Śniegiem nam sypnęła zima podkreślając świąteczny klimat …

Stało się!
To wiekopomne wydarzenie trzeba ogłosić światu.
Minęły święta!!!;).
Wyjątkowo szybko w tym roku u nas to poszło, przynajmniej takie jest moje wrażenie.
Zazwyczaj nie mam fartu do wigilii i to nie do samej kolacji, tylko do części przedpołudniowej, kiedy to zazwyczaj miotam się jak opętana przygotowując tę kolację.
Nie wiem dlaczego się miotam, skoro już dzień wcześniej jest wszystko przygotowane.
W ten dzień wystarczy nakryć stół, podgrzać i ułożyć na półmiskach potrawy, zaświecić lampki na choince …i to wszystko.
Ale mnie się ręce trzęsą, bo „nie zdążę” - tak jakby kolacja wigilijna była pociągiem expresowym, który z wybiciem godziny 16.00 odjedzie mi sprzed nosa.
W tym roku ten „świąteczny reisefieber” dopadł mnie dzień przed wigilią.
Najpierw nakrzyczałam na Stasia, bo pierwszy nawinął mi się pod rękę.
Ślubny przyszedł go „bronić’ więc dostało się i jemu, facet szybko się zreflektował, ze nadchodzi burza i zabrał się z wnuczętami na spacer na Stare Miasto.
Rykoszetem dostało się i córce i burza ucichła.
Za to w wigilię spałam spokojnie do jedenastej, później bez pośpiechu zjadłam śniadanie, ubrałam się odświętnie, nakryłam stół … i zadzwonił telefon, ze goście będą za dziesięć minut.
Zupełny luz, tak to rozumiem 😊.
Kolacja wigilijna była taka, jak być powinna, słowa „wesoła i radosna”
nie będą tu nadużyciem, bowiem świętowanie z dziećmi nie może być inne.
Odkąd do kolacji siadają z nami wnuczęta, zaczynamy ją o 16.00, kończymy ok. 21.00. W między czasie jest wręczanie i rozpakowywanie prezentów i wspólne śpiewanie kolęd.
A kiedy już goście pojechali do swego domu, zagościła błogosławiona cisza i spokój.
I trwał ten błogostan do wczoraj do 14.00, kiedy to wnuczęta znowu stęskniły się za dziadkami.
Co robiłam w pierwszy i drugi dzień świąt do południa?
Spałam.
Gdyby mi ktoś powiedział, ze można, prawie non stop, przespać dwie noce i półtora dnia – to bym mu nie uwierzyła.
Jednak wtedy, gdy ktoś wprowadzi się w taki stan, ze organizm w celu obrony ucieka w sen – można.
Moi Drodzy, jeszcze przed nami Sylwester i Nowy Rok i … czekamy na wiosnę!:).