Sowy wróciły*

Pojutrze wracam do domu.
Nie do wiary, jak ten czas mi tu szybko zleciał, szczególnie ten drugi tydzień.
Spotkałam znajomych od stolika z turnusu z przed kilku lat.
Wtedy było bardzo sympatycznie, a teraz się to powtórzyło, tak zajęta popołudniami i wieczorami nie byłam w sanatorium nigdy.
Ale dobrze, bo w domu ja jakoś za towarzystwem nie tęsknię, ale tutaj to „udzielanie” towarzyskie nawet mi się podobało.
Ale o odpoczynku nie było mowy, bo nie było na to czasu, odpocząć trzeba będzie w domu, chociaż zbliżające się święta za bardzo mi na to nie pozwolą.

Panie od posiłków okazały się większymi aparatami, niż wyglądały.
Czasem gadały takie farmazony, ze mi zaczynała drgać powieka na lewym oku i wtedy mówiłam wprost – „ zmieńcie temat, bo chrzanicie trzy po trzy”
Nie obrażały się, tylko mówiły – „jesteś młoda, to mało wiesz”.
Kiedyś mnie to wkurzyło, więc się spytałam ile one mają lat, skoro są takie doświadczone.
I się okazało, ze jedna jest ode mnie młodsza pięć lat , a druga osiem.
Ale nie było źle, nawet nam się dobrze rozmawiało, tylko trzeba było unikać tematu polityki i religii.

Wróciły sowy, ale usadowiły się na świerkach na których są gęste gałęzie i nie ma ich za bardzo jak sfotografować.
Kilka siedzi na dawnym miejscu, czyli na wierzbach i bardzo wysoko, a nie zabrałam teleobiektywu, więc  nie mam ich za bardzo jak „ustrzelić”.

To by było na tyle, do „zobaczenia” się już z domu.

*sowy, które kilka lat temu mieszkały na drzewach przy deptaku na ul Rzewuskiego i były wielką atrakcją spacerowiczów,  pewnego czasu zniknęły.
Nikt nie wiedział co się z nimi stało, czy przeniosły się w inne miejsce, bo tak chciały, czy im ktoś w ty pomógł...
W tym roku zastałam je znowu prawie, ze na starym miejscu.