Misz- masz...

Przyszło zapowiadane ochłodzenie i z rozwijającej się wiosny mamy regularną jesień.

Przez ostatnie dni wiosna puszczała do nas słoneczne oczko, a teraz chmury ścielą się nisko, wieje zimne wietrzysko i od czasu do czasu pada.
Mnie akurat taka pogoda jest na rękę, oprócz wiatru, bo przy wietrznej pogodzie po prostu zasypiam.
Mam do skończenie jeszcze cztery kartki świąteczne i jedną urodzinową, a taka pogoda nie wyciąga na spacery, więc w spokoju dokończę co wlecze się za mną praktycznie od połowy stycznia.
No i potrzeba zazielenienia balkonu nie jest taka na „teraz”.
Powrót wiosny zapowiadają na weekend, więc zrobię to „potem”, zawsze to milej wykonywać prace „ogrodnicze przy „akompaniamencie” słoneczka;).

 

Sąsiad trafił do szpitala.
Jego córka też była zdania, ze powinien go zobaczyć lekarz i wezwała pogotowie.
Lekarz z pogotowia by zdania, ze pomoc trzeba było wezwać już wcześniej.
I tutaj znowu „moja wina”.
Przez cały tydzień sąsiada doglądałam, ale w sobotę zrobiłam sobie wolne od wszystkiego i pojechałam z córką na szoping, delegując do opieki nad sąsiadem Ślubnego.
A Ślubny, jak to większość chłopów, jak sam ma katar, to jest ciężko chory, ale jak ktoś ma np. skręcona nogę w kostce, to drugą ma sprawną więc jakoś tam poruszać się może.
Na moje pytanie – jak czuje się sąsiad, odpowiedział – słaby jest i że się pokłócili o politykę.
To, że się pokłócili to akurat normalność, bo kłócą się stale, ale pół dnia bez siebie nie wytrzymują.
Więc zajrzałam do sąsiada dopiero w sobotę rano, a co dalej było, to już wiecie.